Lief dagboek,
Looks like we’ve made it… Bijna dan natuurlijk, want ons frummeltje is er nog niet. Maar mijn verlof is wel aangebroken, om precies te zijn deze woensdag. Ik kan je niet vertellen hoe blij ik daarmee ben en hoe ik daarnaar heb uitgekeken. In mijn hoofd is er ook een knop omgegaan, ik heb absoluut geen moeite met het werken los te laten. Tot dinsdagavond laat heb ik geknald, maar voor mij stond het helemaal vast: vanaf woensdag stopt mijn werk en start mijn tijd om nog uit te rusten, voor te bereiden en gewoon niks te moeten.
Deze week startte met een 36weken echo, een tikkeltje vroeg, maar dit is officieel de laatste echo die we zullen hebben. Ik vond het zo emotioneel dat ik er zelfs een traantje om heb gelaten. Tijdens een autorit in m’n eentje kwam het besef en zo eindigde ik huilend alleen in de auto, we zullen het maar op de zwangerschapshormonen gooien. Ik kan niet wachten om haar in het echt te mogen bewonderen, dit is de laatste stap daarnaartoe. Tijdens deze echo kregen we haar ook voor het laatst in 3D te zien en wat heeft ze een leuke bolle wangetjes. Ze voorspellen een stevig kindje, een kopietje van ons dus. Ik ben zo benieuwd naar die lieve hamsterwangetjes in het echt.
Om mijn verlof af te trappen, heb ik nog een gratis fotoshoot van mezelf in mooie jurken gekregen. Win-win: de fotograaf mag ze toevoegen aan haar online portfolio, ik heb nog wat mooie foto’s van mijn zwangere lichaam. Ik had mezelf geprobeerd wat te fleeken; mijn make-up zat goed en mijn krullen waren ook redelijk gelukt. Eenmaal daar aangekomen, kwam ik erachter dat de studio op zolder was. Hier was het bloedheet, aangezien het tropische warmtes zijn deze zomer. Mijn krullen begonnen vettig aan mijn voorhoofd te plakken, het zweet liep langs mijn lichaam en mijn voorhoofd glom al een bowlingbal. Ik ben erg benieuwd hoe charmant ik uiteindelijk op de foto’s heb gestaan, de fotograaf zal flink haar best moeten doen om mijn zweterige versie mooi zwierig te maken.
Een ander spannend moment deze week, was het bevalgesprek. We gingen mijn bevalplan bespreken. Ben je zelf nog op zoek naar wat je hierin wilt zetten? Ik heb mijn bevalplan gedeeld in een column, zodat ik je hopelijk nog op weg kan helpen als je dat kunt gebruiken. Het bespreken hiervan was fijn, we kregen een stuk bevestiging op onze voorkeuren. Mocht het lukken, zou ik een thuisbevalling hebben in een bevalbad en konden we beneden een extra bed opzetten om niet meteen naar boven te hoeven lopen. Door het er zo over te hebben, realiseer je je pas hoe dichtbij je eigenlijk bent. Deze dagen lijken voorbij te kruipen en geen week lijkt zo lang te duren als nu, maar dit bewijst maar weer dat je er echt bijna bent.
En om me daar goed op voor te bereiden, ben ik weer gaan kleertjes gaan kopen. Op Facebook marketplace zag ik een leuke box online staan, met een nog leukere muziekmobiel. Deze zocht ik online op, maar het prijskaartje van over de 100 euro schrok me toch wel af. Ik besloot haar dus een bericht te sturen en kon de muziekmobiel ook zonder box ophalen. Ik vond haar stijl zó leuk, dat ik achteraf nog een berichtje stuurde of ze niet eens kleertjes tweedehands verkocht. Dan wilde ik die heel graag overnemen. En ja hoor: deze week zat ik bij haar aan tafel twee shoppers vol met babykleertjes uit te zoeken. Meteen reed ik door naar mijn moeder om met haar alles te bewonderen, zij gaat weer alles voor mij wassen en strijken. Ik krijg dan alles heel netjes in luchtdichte boxen, klaar om in de kast te wachten op ons frummeltje.
Lees hier Dagboek van een zwangere: week 36
