Lief dagboek,

Het spannende aan deze weken is dat je aan alles merkt dat het einde in zicht komt. Hello buik, boobs én stretchmarks, jullie aanwezige groei is niet meer te missen. Lichamelijk word je steeds ronder en zie je de weegschaal steeds iets meer omhoog tikken, lichtelijk confronterend maar voor mij helemaal prima. Daarnaast zie je je agenda steeds meer vullen met allemaal babygerelateerde afspraken. (Pret)echo’s, verloskundige bezoekjes, kraamhulp intake, de 22 weken prik die nog ingehaald moest worden; iedere week is er minstens één afspraak voor de baby. En deze week startte dat met iets heel speciaals: de zwangerschapscursus die ik samen met mijn man ging volgen.

Wij deden mee aan de groepscursus ‘Positief en ontspannen bevallen’. Een cursus van een verloskundige en een gynaecoloog die een opleiding hypnobirthing hebben gevolgd, voor ons de perfecte mix tussen het ontspannen maar ook realistisch en medisch naar de geboorte kijken. Vlak voor de cursus begon, besloot ik de mail eens te lezen en kwamen we erachter dat er een e-book op ons stond te wachten die we van te voren konden lezen. Gevalletje typisch, lekker onvoorbereid naar de klas. Snel las ik nog wat van het e-book door en vertelde mijn man tussen neus en lippen door wat de highlights van de eerste hoofdstukken waren.

Aangekomen in de les kregen we eerst heel wat theoretische kennis. Vragen als ‘hoe ziet het daar van binnen nu precies uit’, ‘waardoor moet je zo vaak kleine beetjes naar de wc’ en ‘welke hormonen wil je wel en niet aanmaken tijdens je bevalling’ kwamen ter spraken. Voor onszelf een echte eyeopener waarom die gedempte lichten, zoutlampjes en rustige muziek, bewezen kan meehelpen aan een prettigere bevalling.

Na alle theoretische kennis, gingen we verder met een ontspanningsoefening. Samen liggend op een grote zak, lagen we met gesloten ogen te denken aan mooie stranden en de geborgenheid van onze baby in mijn baarmoeder. Toen we eenmaal onze ogen weer openden, vertelde mijn man mij dat hij op het strand was gebleven en de baby-in-baarmoeder-fase nooit bereikt had. Doordat mijn bekken zoveel pijn deed tijdens de sessie, kon ik het principe al lichtelijk testen. En jawel: ik merkte echt dat de pijnklachten naar de achterkant verdwenen en de ontspanning daar juist heel goed voor was. Niet echt uit te voeren tijdens de bevalling, maar wel een echte tip voor nu tijdens de laatste loodjes dus.

De volgende - en laatste - opdracht was het volmaken van een canvasdoek met positieve affirmaties. Van te voren waren we thuis aan de slag gegaan met onze angsten en zorgen die we een cijfer moesten geven. Heel interessant om ook eens met elkaar als koppel door te nemen en om te zien waar je gelijke angsten in had en hoe je tegen deze angsten aankeek. Ook de verschillen waren duidelijk; waar ik angsten had voor het ziekenhuis, had mijn man deze juist voor het thuis bevallen. Samen bogen we deze om naar positieve affirmaties, die nu in onze keuken ophangen. Of het gaat werken; geen idee. Ik laat het je wel weten aan het eind van de zwangerschap… En lucky me; die is langzaam in zicht ;-)

Lees hier Dagboek van een zwangere: week 31