Lief dagboek,

Ik dacht altijd dat het een fabeltje was, dat je je na 12 weken ineens magisch beter ging voelen. Ik kon het mij in ieder geval niet voorstellen toen ik vorige week nog wanhopig mijn huisarts belde om toch die medicatie tegen misselijkheid maar te nemen.

Ik weet ook dat het voor iedereen anders werkt, maar gek genoeg moet ik zeggen dat mijn magische tijd toch grotendeels is aangebroken. De misselijkheid neemt in combinatie met de medicatie in sterke mate af en ik begin weer zin te krijgen in eten. Met als gevolg dat ik toe begin te geven aan al mijn cravings. Ik heb niet specifiek zin in één bepaald iets, zoals augurken of een gekke combi. Ik heb meer gewoon zin in alles dat ongezond is en op de snoepafdeling te vinden is. Ik maak mezelf dan maar wijs dat ik er best een week van mag genieten dat ik me weer langzaam beter voel én probeer de ongezonde cravings te beperken tot 2 a 3 Candyman salmiakknotsen per avond. Want hey: een lolly valt toch nog wel mee - sus ik mijn eigen geweten elke avond.

Waar ik iedere avond verlang naar ongezonde suikers, heeft mijn man ineens de overtuiging gekregen dat ik toch echt wel gezond moet gaan eten. Na weken op crackers en fruit te hebben geleefd, moet ik nu voor de baby beginnen te eten - en dat moet toch wel gezond zijn. Zo kreeg ik deze week met alle lieve bedoelingen een bord boerenkoolstamppot voor geschoteld, waar ik spontaan kokhalsnijgingen van kreeg. Of dat helemaal door de zwangerschap komt, of misschien ook wel door mijn dramatische kant die stamppotten haat; dat laten we even in het midden. Het meest frustrerend is misschien nog wel dat ik overal lekkere dingen om hem heen vindt, maar ik vooral gezond zou moeten zijn. Hij is dus zeker niet het gevalletje ‘practice what you preach’.

Maar nu beginnen de goede voornemens. Zondag ben ik 13 weken zwanger en moet ik mijn leven weer beteren. Geen knotsen meer in de avond en weer terug naar mijn gezondere blauwe besjescraving. Een stuk duurder, maar ook gezonder. New week, new me - of iets in die trend.

Als aanvulling op een gezonde levensstijl, heb ik deze week weer een extra vitamine erbij. Deze vitamines gaan nog niet zonder kokhalzen - en soms zelfs overgeven - naar binnen helaas, dus als jij de unieke tip hiervoor hebt; help a girl out in de comments en laat het me graag weten. De Davitamon zwangerschapsvitamines met visolie slikte ik al een tijdje, maar de calciumtabletten zijn deze week pas aangesloten. Deze mag ook weggelaten worden als je genoeg calcium in je eten hebt, maar daar komt mijn oh zo gevarieerde menu niet bij in de buurt. Dus deze zwangerschap slepen we de calciumtabletten gewoon aan. Dan sluit ik ’s avonds nog af met een lichte aspirine op aanraden van de verloskundige. Dit zou een verhoogde bloeddruk en uiteindelijk zwangerschapsvergiftiging met wel 50% minder kans verminderen. Misschien overbodige note: ga dit niet uit jezelf zomaar slikken. Als je hier een risicogeval voor bent, zal de verloskundige dit aan het begin van je zwangerschap aangeven.

Zoals je wel vaker hoort, nemen kwaaltjes het vaak van elkaar over. Zo wordt de misselijkheid nu langzaam in geruild voor bekken-en stuitjespijn. Gelukkig had ik daar tijdens het kiezen van mijn zorgverzekering al rekening mee gehouden en heb ik recht op wel 24 fysioafspraken. Volgende week zal mijn eerste afspraak zijn en uiteraard zal ik hier verslag van doen. See you next week!