De corrigerende tik, ofwel de pedagogische tik: een goede opvoedmethode of kindermishandeling? Sinds 2007 is het wettelijk verboden in Nederland. Toch zijn er nog genoeg mensen die voor pleiten. Want hoe anders gaat jouw kind het ooit begrijpen als hij écht iets verkeerds doet?

Wat is de corrigerende tik?

Het is een lastig begrip, omdat iedereen er anders tegenaan kijkt. Het wordt ook wel pedagogische tik genoemd. Pedagogisch staat voor ‘onderwijzen en opvoeden’. Maar leren kinderen daadwerkelijk iets als ze een tik krijgen of kun je het beter oplossen met woorden? In principe kun je de corrigerende tik uitleggen als een tik die beheerst wordt gegeven met als doel het kind iets te leren. Maar hoevaak is de tik daadwerkelijk beheerst? Vaak wordt het juist uit frustratie, woede of onmacht gedaan. Ook gebeurt het geregeld nadat een kind zichzelf in gevaar brengt. Ouders zijn dan sneller geneigd een tik uit te delen. Dit is een reflex om het kind te beschermen. Maar beheerst is het over het algemeen niet. Volgens de wet is het dan ook mishandeling van een kind, aangezien je geen geestelijk of lichamelijk geweld mag toepassen op je kind. 80% van alle ouders wereldwijd heeft wel eens een slag uitgedeeld Toch blijft het volgens velen een goede opvoedmethode. Uit een onderzoek van 2005 bleek dat 19% van de Nederlandse ouders wel eens een tik uitdeelde aan hun kinderen. In 2014 onderzocht RTL nieuws de corrigerende tik en 70% van de lezers vond dat de corrigerende tik op z’n tijd wel kon. Uit een Unicef onderzoek van 2014 bleek dat 80% van alle ouders wereldwijd wel eens een slag heeft uitgedeeld aan het kind. Zou dat minder zijn geworden sinds alle wetswijzigingen? Zweden was het eerste land dat het lichamelijk bestraffen van een kind verbood in 1979. Sinds 2007 is de corrigerende tik ook in Nederland verboden, net zoals in bijna alle Europese landen, op België, Italië, Tsjechië, het Verenigd Koninkrijk na. Ook hier zijn echter al verschillende wetsvoorstellen ingediend om het te verbieden.

Negatieve invloed op mentale gezondheid!

Op de lange termijn heeft de corrigerende tik negatieve invloed op de mentale gezondheid van een kind. Dit blijkt uit onderzoek. 150.000 kinderen werden onderzocht over een periode van 50 jaar. Ondanks het bewijs, blijven mensen die zelf tikken hebben ontvangen, zeggen dat ze er niet slechter van zijn geworden. De kans is groot dat zij ook de corrigerende tik toepassen op hun kind. Maar de vraag is of ze er daadwerkelijk niet slechter van zijn geworden. Kun je daar zelf over oordelen? Er komt in onze maatschappij enorm veel geweld voor in relaties en op straat. Te veel, vinden we. Zou dit niet getriggerd worden door onder andere tikken uit te delen thuis? En geef je een kind niet het idee dat het oké is om te slaan? Dat is iets om over na te denken en iets waar ongetwijfeld geen eensgezindheid over zal komen, aangezien de meningen ver uiteen liggen. Toch zijn er genoeg onderzoeken gedaan waar dit inderdaad uit blijkt.

Wat leert een kind ervan?

Maar wat leert het kind van een tik? Misschien zal hij inderdaad niet meer snel de ‘fout’ maken. Maar is dat omdat hij daadwerkelijk een lesje geleerd heeft en begrijpt wat hij verkeerd doet? Of wil hij de vernedering van de tik de volgende keer besparen? En als de ouders niet in de buurt zijn, zal het kind het dan ook niet meer doen? Dat is de vraag. Uit verschillende studies blijkt dat lijfstraffen op de korte termijn het gewenste effect hebben, maar dat het kind zich het gewenste gedrag niet eigen maakt. Het kind leert dat geweld een oplossing is voor conflicten en de kans is groot dat hij sneller agressief gedrag zal gaan vertonen en geestelijke en cognitieve problemen zal ontwikkelen. Kindjes die thuis tikken ontvangen, zullen sneller een tik uitdelen aan een broertje, zusje of schoolgenootje. Geweld is ten slotte oké, leren ze van hun voorbeeld. Bovendien blijkt dat van de partners die hun geliefde zo nu en dan slaan, het overgrote merendeel vroeger als kind fysieke straffen heeft ontvangen.

De nodige discipline

Er zijn ook onderzoeken bekend waaruit blijkt dat de corrigerende tik helemaal niet zo slecht is. Kinderen hebben immers discipline nodig en dat krijgen ze zo. Ook kunnen kinderen nog niet rationeel nadenken, dus hebben ze soms gewoon een tik nodig. De corrigerende tik wordt in veel gevallen ook zeker niet als mishandeling gezien. Maar waar ligt de grens dan tussen een kind slaan en mishandeling? En zegt het niet voldoende dat de tik overal verboden wordt? Wat denk jij: een corrigerende tik zo nu en dan. Is dat oké?

Wat is beter? Je baby laten huilen of meteen troosten?

Lees er alles over!