Lief dagboek,

Iedere week leef ik weer naar de zondag toe, het moment dat een nieuwe zwangerschapsweek start. In deze week 25 merk ik dat ik toeleef naar het moment dat ik 26 weken zwanger zal zijn, want dan tik ik toch langzaam echt het laatste trimester aan en zit ik écht dichter bij de 30 weken dan de 20.

Naast het toeleven naar de volgende week, krijg ik langzaam ook een ‘nesteldrang’. Okay, het is geen drang om uitgebreid te gaan poetsen, op te ruimen of mijn huis te herorganiseren; ik denk dat dat gewoon écht niet in mij zit. Maar er is wel een drang ontstaan om de babykamer af te hebben en te kunnen dagdromen in het kamertje dat we speciaal voor haar hebben gemaakt.

Dus hebben we afgelopen week een vintage babykast gekocht die perfect past bij de stijl van de commode en de zacht roze kleur van het behang. Deze zal geleverd én opgezet worden in week 26, nog een reden om extra naar deze week uit te kijken.

Voordat de kast geleverd wordt, voelde ik de extreme drang (misschien toch nesteldrang?) om de kamer nu zo snel mogelijk behangen te hebben. Aangezien ik hier nul talent óf ervaring in heb, komt mijn moeder dit voor ons doen.

Doordat ons huis nog maar net óns huis is, wisten we niet hoe belabberd de staat van de muren achter het huidige witte behang was. Mijn man & ik begonnen samen in de avond te krabben. We hadden allerlei adviezen gekregen; ‘maak de muur goed nat met een sopje, laat het even intrekken en je kunt zo de banen er af halen’. Surprise, surprise: het behang was zo hard doordat het geverfd was, dat het sop niet tot nauwelijks erin trok & achter deze laag hing als verrassing nog een laag behang. Aangezien mijn bekken alles behalve fantastisch meewerkte, kon mijn man me letterlijk optakelen na een uur en is hij later verder gegaan met zijn moeder. De dag werd afgemaakt met twee uurtjes stucen met iemand die zo lief was om te helpen & mijn nesteldrang kreeg langzaam een beter gevoel. Nu nog het behangetje komende week en dan kunnen we ook de verf gaan uitkiezen. Als het eindelijk zover af is, zal ik beelden delen.

Dan nog de medische perikelen van week 25, want ja: ook die waren er deze week. Na een gezellige moederdag barbecue werd ik in de nacht overvallen met een heftige buikpijn. Nadat deze na een half uur niet weg was in deze intense vorm, belde mijn man toch maar de verloskundige die gelukkig meteen is gekomen om te checken of de bevalling niet al - veel te vroeg - was begonnen.

Laten we het dan toch maar even hebben over hoé ze checken of je baarmoedermond nog gesloten is. Want hoever kan zo een verloskundige er wel niet ingaan? Dat het allemaal wijder gaat staan tijdens de bevalling, dat kon ik me nog wel voorstellen. Maar dat ze al bijna uitkomt bij je neus als je niet aan het bevallen bent; dat heeft me erg verbaasd. Don’t worry, het is niet echt pijnlijk ofzo - meer wel héél bijzonder.

Na het vaststellen dat de bevalling nog niet was begonnen, moest ik van de verloskundige me toch even melden bij de huisartsenpost om te checken wat er aan de hand was. Lang verhaal kort: na het charmante overgeven bij de huisartsenpost, konden ze vaststellen dat de baby op mijn organen drukte en ik waarschijnlijk geen plek had voor al het eten. Ik mocht weer naar huis met de auto, waar ik weer begon met overgeven. How fun it is to be pregnant ;-)

Omdat ik pas om half 4 weer ziekig in bed lag, ben ik in de ochtend niet mijn suikertest gaan doen en heb ik deze uitgesteld tot woensdag. Gelukkig viel dit echt reuze mee deze keer. Ze hebben 3 keer mijn bloed geprikt, wat uiteindelijk meer aan de lage dan aan de hoge kant zat.

Aangezien ik momenteel een geheugen als een goudvis heb, ben ik vergeten naar de 22prikafspraak te gaan en moet ik deze op een ander moment nog halen. Voor nu kijk ik uit naar positieve week 26 :-D

Lees hier Dagboek van een zwangere: week 26