
Wat een zwangere vrouw écht niet wil horen!
Wat een zwangere vrouw écht niet wil horen!
Zwanger zijn, niemand heeft je ooit verteld dat het zo zwaar zou zijn. Dat lichaam. Die kwaaltjes. Fulltime moe. En je hebt je hormonen maar nét onder controle. Grapje, meestal heb je ze helemaal niet onder controle. Dit is in ieder geval wat je als zwangere vrouw absoluut niet hoeft te horen! So watch out!
Het gewicht: een zeer gevoelig onderwerp!
‘Ben je zwanger of….?’ Vragen ze met lichte twijfel in hun stem. Uh, JA, ik ben zwanger, waarom ben ik anders zo dik? ‘Ik zie het al. Je hebt een dikkere kop gekregen’ Oké, nou bedankt. Die info had je best achterwege mogen laten. ‘WOW, je buik is ZO groot!’ Ja, ja, dat zie ik ook wel. En ik voel het. Laat me met rust. ‘Weet je zeker dat het er maar één is?’ Ha-ha, grappig zeg. Nee, het is geen tweeling, anders had je het wel geweten.Net zoals je niet tegen een puber moet zeggen: ‘ben je weer bezig; weer lekker aan het puberen?" Mag je ook absoluut niet wijzen op de zwangerschapshormonen die weer opspelen!
‘En, spelen je hormoontjes weer op?’ *inclusief evil lach* Nee, ik vind het gewoon niet normaal wat je doet. En hoe je doet. Waarom irriteer je me zo? Ga gewoon weg, uit mijn zicht. Dan kan ik je vast beter verdragen. ‘Dat je zwanger bent, wil niet zeggen dat de wereld om jou draait’ Uh, ja, jawel. Weet je hoe ik me voel? Nee! Als ik naar huis wil gaan, ga ik naar huis. Als ik wil shoppen, ga ik shoppen. Als ik chagrijnig in bed wil liggen, doe ik dat. Deal with it.Foooooood!
‘Mag je dat wel eten?’ Bedankt, maar ik ben zelf helemaal op de hoogte van wat ik wel en niet mag. En nee, dit mag ik ‘officieel’ niet. Maar ik eet het toch. Want een klein hapje, kan heus geen kwaad! ‘Moet je niet wat meer eten? Je eet voor twee hoor!’ Nee, ik eet niet voor twee. Dat is onzin, mijn baby is ieniemienie. Bovendien kán ik niet meer eten; het past er gewoon niet in. Dus stay out of it! ‘Frietjes, dat is toch niet goed voor je baby?’ Serieus? Ga je je bemoeien met wat ik eet? Als ik zin heb in frietjes, eet ik frietjes. Ik bemoei me toch ook niet met jou? Jij zou die frietjes ook beter kunnen laten hoor… ‘Doe even rustig, je eten komt er zo aan’ Ik zou oprecht willen dat ik rustig kon afwachten, maar het gaat niet! Begrijp het nou eens. Als ik honger heb, heb ik écht honger! Het is geen aanstel, ik moet gewoon NU eten!Bemoei je er niet mee a.u.b.
‘Je gaat toch wel thuis bevallen hè?’ Uh, sorry? Waar ik beval bepaal ik zelf wel. Daar heb jij helemaal niks mee te maken! ‘Je gaat toch wel borstvoeding geven hè?’ Weer een gevalletje van bemoei je er niet mee! Ik doe wat ík wil! Bovendien lukt het niet iedereen om borstvoeding te geven. Dus weet ik veel of ik borstvoeding ga geven. Ik mag het hopen. ‘Ik vind jou helemaal geen moeder-type’ Zegt ze dit echt? Fijn dat je mijn onzekerheid nog even aanwakkert. Echt, hartelijk dank hoor.